لزوم محافظت اسکلت ساختمان و سازه با پوشش های ضد حریق سازه فولادی در برابر حریق بعنوان مهمترین قسمت محافظت غیر عامل، باید مدنظر طراحان و محاسبان سازه قرار گیرد. اجرای پوشش ضد حریق سازه های فلزی از مهمترین و کاربردی ترین روش های محافظت سازه در رشته مهندسی حریق به شمار می آید. در این روش بیشتر ستون‌ها و تیرهای اصلی سازه جهت محافظت قاب های سازه ای در مقابل حریق توسط پوشش ضد حریق سازه فولادی پوشش داده می شوند. دیوارها، سقف و کف سایر موارد مقاوم سازی غیرعامل در مقابل حریق می باشند که در موارد و کاربری‌های خاص، عایق سازی می‌شوند. فولادهای سازه‌ای (ST-37)، نقطه حرارت خمش یا به اصطلاح خمیدگی تقریبا 500 درجه سانتی‌گراد دارند و نیمی از مقاومت خود را در دمای 500 درجه از دست می‌دهند(بدون پوشش ضد حریق )، بنابراین سازه فولادی بدون پوشش ضدحریق در برابر حریق بسیار آسیب‌پذیر بوده و نیازمند مقاوم سازی در مقابل حریق با استفاده از پوشش ضد حریق سازه فولادی می‌باشند. مطابق دستورالعمل ISO و BS 476 فلز آهن بدون پوشش ضد حریق سازه فولادی در مدت زمان کمتر از 10 دقیقه پس از آتش سوزی به دمای 500 درجه می‌رسد که این دما، نقطه خمش فلز آهن بوده و طبق مطالب فوق 50 درصد مقاومت خود را از دست می‌دهد. در اکثر پروژه ها همچون نیروگاه به علت بالا بودن خطر حریق و آتش‌سوزی نیاز است تا سازه به خصوص سازه های فلزی توسط پوشش ضد حریق نسبت به حریق احتمالی مقاوم سازی شود.